-La finitud del individuo, la imposibilidad de llevar el tiempu atrás?

-¡Hai que saber mexalo, Colás!

-Lolo, tú dime la verdá, ¿cuándo notas que un paisano ye feliz?

-Cuando grita gol.

-Ya, coño, pero aparte de eso.

-No te sigo, chico. ¿Ónde vas?

-A ninguna parte, como los demás. Pero yo por lo menos reconózcolo.

-¿El qué ho?

-Que toi perdíu. Y vosotros igual.

-¿Qué dices?

-Limitámonos a sobrevivir, Lolín.

-¿Abúltate poco?

-¡¡¡Tamos acojonaos!!!

-Habla por ti.

-Vagando por la vida, como boyas a la deriva.

-¡Anda, nun bebas más! ¡Siempre faes igual!

-¿Por?

-Ye acabar la caja sidra y ponete metafísicu.

-Perdona, pero esto ye mui serio. ¿A qué venimos aquí?

-A consumir.

-Al mundo, coño, quiero decir.

-¡Y yo, y yo!

-Tú, Lolo, tas en esti mundo porque tien que haber de too.

-Hala, sí, ya nun bebas más.

-¡Chissst! ¿Tien sentíu la vida?, ¿pa qué tamos aquí?

-Pa cumplir el déficit.

-¡Ahí, ahí! El ricu atornilla al probe hasta que?

-Anda, déjalo ya.

-Nun somos ná. Recortables, namás.

-Déjalo, Colás.

-¿Cómo lo voi dejar? Ye una desazón, un vacío existencial?

-¿Pa eso te regalé un libru de autoayuda?

-¡Gonsumadre, nun me hables!

-¿Por?

-No te aísles, ayuda a los que te quieren, sonríe, sé agradecíu?

-Claro.

-Practica deporte, nun seas pesimista, cuenta hasta diez?

-Así ye. ¿Ves cómo te valió?

-Sí ho. Ahora conozco mis zonas erróneas, la mi brújula interior, quién se llevó el mi quesu y la putaquelospa?

-¡Habla bien, Colás, haz el favor!

-¿Que habla bien ni qué mi madre? ¡¡¡Ye un timo!!!

-Tienes que usar tus propias herramientas, Colás.

-Sí. Lo que voi usar va ser la radial.

-¿Pa qué ho?

-¡Pa defendeme, cagonrós!

-Anda, Colasín?

-¡Quieren acabar con too, dígotelo yo!

-Nun te comas la cabeza ho.

-Y el pueblu hala, a tragar, venga a tragar?

-Déjalo ya ho.

-Yo inténtolo, Lolo. Toi trabayando la paciencia, el crecimientu personal?

-Hala, venga, hala?

-Cultivo el arte de la felicidad, hablo contigo, mándote escanciar?

-Que sí, hala, venga.

-?Pero tengo un desconcierto y una mala hostia?

-¡Que voi cerrar, Colás!

-Boya.

-¿Qué ho?

-Llámame boya. El hombre boya. Así, sin rimar.

-¡Menuda tarrancha!

-Cincuenta y tres años vagando por la vida.

-La verdá, compañeru, ye que tamos toos por un estilo.

-Confusos, encabronaos?

-Sí, últimamente? ¿qué quiés que te diga?

-?Como boyas a la deriva.