Vicente García Oliva (Xixón, 1944) ye'l padre de la novela xuvenil n'asturianu gracies a "Fontenebrosa: el reinu de los silentes", una de les noveles más lleíes de les nuestres lletres. En 1988 publicó "Diariu d'Enol", nel que se cuenta la historia d'un rapacín qu'espierta a la vida y al amor. Nél, el protagonista va esgranando la rellación que mantién cola moza que más-y presta del institutu, Concha. Agora, décades depués, Oliva publica "Cuadernu robáu", onde en formatu diariu descubirmos les esperances y los problemes d'aquella moza que tanto-y prestaba a Enol.
-¿Quién ye Concha?
-Concha ye una moza qu'estudia Bachilleratu. Llista, madura y reflesiva, que sufre malos tratos por parte del so padrastru, que roba llibros y que la so única ilusión ye ser mayor d'edá pa poder marchar de casa.
-¿Por qué una segunda parte de "Diariu d'Enol"?
-Nun facía falta, porque ye una novela zarrada en sí mesma. Pero Concha, que ye l'amor platónicu d'Enol y que sal muncho nesa novela, ye un personaxe con tanta fuercia y tan peculiar que bien merecía una novela pa ella sola.
-Esti cucurrabicu ye nuevo nes lletres asturianes, ¿existen otros exemplos n'otres lliteratures?
-Bueno, a min una parte que presta de la lliteratura ye lo que tien de xuegu, de tracamundiu. Garrar un personaxe, da-y la vuelta y mirar lo qu'hai del otru llau. Un poco esi xuegu que-y yera tan queríu a Gianni Rodari. Ya fixi cuentos nos que'l protagonista yera, por exemplu, Viernes, nel sitiu de Robinson y coses asina
-Nel llibru destaca l'usu d'un rexistru llingüísticu xuvenil, ¿cómo foi'l procesu pa topar esi modelu d'asturianu?
-La novela ta escrita en primer persona, lo qu'obliga a ponete nel sitiu de la protagonista y pensar y falar como lo faería ella. Esi ye'l rexistru que manda, anque toi seguru que dacuando sal l'adultu que llevamos dientro en dalguna reflexón o comentariu. Hai que lo trabayar muncho.
-¿Cómo ve la situación de la lliteratura xuvenil n'asturianu?
-Creo que conoció tiempos meyores. Agora cuasi nun s'escribe novela xuvenil. Sal un títulu o dos al añu y eso gracies al Premiu María Xosefa Canellada, qu'asegura polo menos una publicación. Pero una novela xuvenil -como cualquier otra novela- necesita tiempu y dedicación y los escritores que faen l'esfuerciu prefieren dar el saltu a la llliteratura p'adultos, que tien más recompenses.
-¿Cómo lo reciben los neños y adolescentes cuando va a los centros escolares?
-La verdá ye qu'agora voi poco per colexos y institutos, pero cuando lo faigo lo que pido ye que se llea primero'l llibru pa poder depués comentalu ente toos. Siendo asina suel salir mui bien, porque los rapazos son mui ocurrentes y dante idees nueves sobre la historia, Lo que nun me presta ye dir pa solta-yos un rollu.
-Al empar que vuelve con esta obra a "Diariu d'Enol", tamién vuelve a la novela negra con "La vida de siempre", un xéneru que trató na perconocida "L'aire de les castañes". ¿Hai dalgún motivu pa esta vuelta al so pasáu lliterariu?
-Llevaba cuatro o cinco años que nun publicaba nada n'asturianu y agora xunto tres títulos: "El cuadernu robáu" de Concha, "La vida de siempre", novela p'adultos, y un álbum guapísimu que me publica Pintar-Pintar: "El marineru que perdió'l Norte", con dibuxos de Tina García. "La vida de siempre" toca temes mui d'actualidá, como la trata de blanques o la inmigración, pero nun se trata de facer denuncies grandes, sinón cuntar cómo un fechu inusual determináu pue afectar a una persona y a una familia. Ye dalgo muncho más modesto. Ye la mio segunda novela p'adultos, anque munches de les mios noveles xuveniles presten tamién a los adultos.
-¿Va llegar dalgún día la tercer parte de Fontenebrosa?
-Eso vamos dexalo como "secretu del sumariu".
