Dende que la FSA aprobó la inclusión de la oficialidá de la llingua asturiana como una prioridá nel so programa -lo que celebro profundamente-, contemplo con plasmu cómo día tres día apaecen nos principales medios asturianos continuos ataques furibundos escontra l'idioma y los sos falantes. Cualesquiera diría qu'esti aparente nuevu aire del Partíu Socialista ta escomiendo los nervios de della xente... Y dígolo porque en malapenes dos selmanes llevamos sentío a varios miembros del PP asturianu, ente los que s'atopa l'ilustre exalcalde de la ciudá d'Uviéu ("Oviedo", por si dalgún despistáu piensa que me refiero a otra ciudá) don Agustín Iglesias Caunedo, descargar un argumentariu simplayu -al que, per otra parte, mos tienen avezaos-, ofensivu y reaccionariu escontra ún de los valores patrimoniales más importantes d'Asturies, que ye l'asturianu. Esta xente, que s'autodenomina como "defensores de la llibertá", son los primeros en poner llendes a la llibertá del restu cuando esa llibertá nun ye la qu'a ellos-yos gusta: defenden la llibertá d'educación, pero critiquen que les families puean escoyer -y sorrayo "escoyer"- Llingua Asturiana como asignatura optativa; defenden la llibertá llingüística, pero s'oponen sistemáticamente a la oficialidá -esto ye, equiparación de derechos ente asturfalantes y castellanofalantes-, y asina "ad infinitum". Nel actual marcu llegal del Estáu español, nel qu'esisten llingües oficiales, nun ser oficial ye lo mesmo que nun existir, polo que l'aprobación de la oficialidá diba ser, de mano, la reparación xusta d'un error históricu. Apurriendo datos de la III Encuesta Sociolingüística de Asturias (encuesta oxetiva y rigurosa -non como s'estila en delles otres- realizada pol profesor Francisco José Llera Ramo y l'Euskobarómetro), el númberu de falantes -activos y pasivos- d'asturianu ye de 500.000, aproximadamente. La conclusión ye que pa los "defensores de la llibertá" estes 500.000 persones nun esisten, nun tienen los mesmos derechos que'l restu y meyor que sigan ensin existir, porque eso sí casa cola so idea d'una Asturies homoxénea y les sos zunes -y fobies- a tolo que tenga que ver colo asturiano y la so cultura. Qué casualidá que quienes se fartuquen de dicir que "la llingua no puede ser un arma arrojadiza" son los más interesaos en facer d'ello una polémica constante col fin de sacar a saber qué réditu políticu.
Agora, el so nuevu caballu de batalla ye la toponimia oficial d'Uviéu (¡qué afrenta esta la de querer restituyir los nomes tradicionales de los sitios, por dios!). El topónimu "Uviéu" non solo ta recoyíu oralmente, sinón que tamién ta rexistráu na tradición escrita dende'l sieglu XIX, pero pal exalcalde y otres personalidaes eso da-yos igual. Que la realidá nun-yos estroce los sos titulares apocalípticos. Non. Nun ye como lo quieren pintar. La oficialidá o la denominación "Uviéu-Oviedo" nun va trayer consecuencies funestes. L'asturianu salvaráse -toi convencida d'ello- pese a esta xente, y tengo l'enfotu de que la sociedá asturiana, llegáu'l momentu, sabrá estremar ente lo que ye xusto y necesario y los discursos tresnochaos de quien va cuantayá que perdió la razón y, como'l famosu grabáu de Goya, yá solo produz monstruos.
PD: Por ciertu, esto ta escrito n'asturianu estándar (la variante "astur-bable podemita", como dicen dalgunos reputaos dialectólogos, nun la conozo tovía), que, como asocede nes llingües que tienen tradición escrita, ye una variante llingüística de compromisu que se "crea" pa que los falantes de les distintes partes d'un dominiu llingüísticu escriban col mesmu códigu. Esto pasa n'asturianu, en castellanu, en francés, n'inglés y en munches otres llingües, y estúdiase en primeru de Filoloxía, pero supongo qu'esi día dalgún debió de faltar a clase...
