Díes pasaos abríase una lluz qu'allumaba una posibilidá de dignificación de la llingua asturiana. La oficialidá. Una lluz que nun tardó n'apagase porque yera una lluz débil que darréu la mató'l vendaval poderosu de la ignorancia cultural.
Sentimos con tristura nos medios de comunicación que los rumores que corrieron estos díes en dalgunos foros a favor de la oficialidá, poco duraron. Dexolo bien claro'l portavoz del Gobiernu del Principáu, Guillermo Martínez, que nos recordó de que "nun llevaben la oficialidá nel programa". Pola so parte, la presidenta del PP, Mercedes Fernández, diz que "nun ye una prioridá y que ye un gastu impresionante". Otra vez nos demuestren, col despreciu de siempre, que la llingua-yos güel a cuchu.
Pasaron más de 40 años dende qu'un grupu d'escritores y profesores universitarios, daquella mui mozos, entamaron col procesu de recuperación de la llingua asturiana. Pasaron 40 años, que son munchos años, otros tantos como tuviemos de dictadura que tanto nos duraron. Y aquí siguimos nuna "dictadura" a la escontra de la llingua. Nun sé si nesta tierra nuesa medra, como una yerba mala, la falta de sensibilidá política y cultural.
Hai "llinguofobia" en munchos contestos, pero sobre too nel políticu. Unos nun la lleven nel programa y a otros escaécese-yos darréu? A nun ser que cuando s'averen eleiciones o pa sacar dalgún otru rendimientu políticu, "cambien la chaqueta" y prometen, otra vuelta, dalguna qu'otra tolada, o trolada. Nótase por demás. Y dígolo porque nin los partíos que dicen tar a favor, tán convencíos de defender la oficialidá. Yá ta bien d'utilizar la llingua pa sacar votos y llueu aparcala otra vez nel requexu del olvidu.
Tenemos la llei d'usu, (1998), que nel so artículu 4º, no tocante al usu alministrativu, diz que "tolos ciudadanos tienen drechu a emplegar el bable/asturianu y a esplicase nelli, de pallabra y per escrito" y que "ha tenese por válidu a tolos efeutos l'usu del bable/asturianu nes comunicaciones orales o escrites de los ciudadanos col Principáu d'Asturies". Y tampoco esta llei se cumple. ¡Asina somos nós! Y asina son abondos los casos nos qu'escaeciendo esta llei y cola escusa de que la llingua nun ye oficial tórgase'l drechu de los ciudadanos a usar l'asturianu. Autoridaes (poques) y dalgunos diputaos (pocos) de la Xunta Xeneral del Principáu nun se-yos permite facer usu de la llingua nes sesiones parllamentaries o a los conceyales nos plenos por espresu mandáu del alcalde. Esa ye la triste realidá. Los mesmos que llueu son quien a tornase en defensores, ensin ponese coloraos, nun momentu que-yos pue dar popularidá pal votu. ¡Qué vergüenza!
Na entrega de los Premios Princesa d'Asturies de sonadía internacional, sos Maxestaes los Reyes nun pronuncien nin una sola pallabra n'asturianu, mientres que si van a Cataluña, Galicia, País Vasco, Valencia, etcétera siempre tienen pa con ellos unes pallabres na so llingua propia. Y eso que la Reina ye asturiana. Entovía hai unos díes, na entrega de los premios Jaime I en Valencia, la Reina dirixóse a los valencianos nel so idioma. ¡Qué penina! ¿Qué ye, que si la llingua asturiana nun ta declarada oficial nun esiste?
Poro, ye pernecesaria la oficialidá pa que la llingua asturiana seya dignificada y respetada y pa que pasu ente pasu vaya algamando l'estatus que-y correspuende. Pero inda nun va d'esta. Asina somos nós. O más bien asina son los nuesos políticos?
