El Principáu d'Asturies empecipió l'añu con un sucesu tráxicu. Un ádene nel puertu de San Isidro qu'atrapó a dos operarios que trabayaben nuna máquina fresadora qu'arrampló pela nieve más de 200 metros per una canal, perdiendo dambos la vida. El primeru de los cuerpos recuperóse a les poques hores, pero p'atopar el segundu hubo qu'esperar hasta ventiocho díes. Una llabor intensa de busca que cuntó con un ampliu esplegue de personal que foi vital. Mientres estos llabores tamién s'aplicaron técniques basaes na xeomática, técniques de xeolocalización o localización xeográfica como'l GPS, que formen parte de la ufierta formativa del grau n'Inxeniería Xeomática que s'imparte na Escuela Politécnica de Mieres. 

“En munches ocasiones podemos ver y comprobar la utilidá d'estes tecnoloxíes n'aplicaciones d'especial relevancia na xestión d'emerxencies, como la xeolocalización de persones sumíes, xeres de suministru en zones de mal accesu o la protección frente a distintes catástrofes naturales por aciu de la detección d'anomalíes que nun se pueden detectar otra manera”, esplica la profesora Cristina Allende, que tamién ye secretaria académica na Escuela Politécnica de Mieres. Y nesti sen, “la inxeniería Xeomática abarca toes estes técniques cola ayuda de tou tipu de sensores y dispositivos que nos apurren información de la realidá –GPS, xeorradar, lidar, etc…– que pueden tar allugaos en satélites espaciales, drones o dispositivos terrestres y que nos apurren información pervalible pa xenerar servicios de desemeyada triba”.

Inspección non destructiva

Al centrase nel sucesu asocedíu nel puertu San Isidro, la profesora da cuenta que, ente les técniques xeomátiques utilizaes na zona de trabayu, “ta'l xeorradar, dispositivu qu'utiliza técniques d'inspección non destructiva capaz d'apurrir imaxes electromagnétiques del sosuelu dexando identificar tou aquello que s'atopa nél”. El so empléu realízase a bordu d'un dron, que ye un sensor radar, xunto con sistemes d'allugamientu de precisión (GPS), “que dexen facer el trabayu a cierta distancia del suelu, cuestión especialmente importante cuando trabayamos en zones de mal accesu”. Esplica que, “si amás sumamos la posibilidá d'allugar distintos tipos de sensores, somos quien a xenerar mapes en trés dimensiones d'alta resolución y llograr modelos o copies dixitales que reproduzan de forma bien fiable les característiques de la superficie terrestre, ayudar nes xeres de planificación y xestión de les actuaciones a entamar polos operarios qu'intervienen nos trabayos”. 

Al respective, según apunta Allende, el tratamientu de la xeoinformación o información xeorreferenciada tocantes a la captura, procesáu y xestión de los datos “ye un campu d'actuación cada vegada más demandáu y que rique d'una formación específica basada nel usu de les nueves tecnoloxíes”. Y equí ye onde entra'l campus de Mieres y la Escuela Politécnica, onde s'ufierta'l grau n'Inxeniería Xeomática dientro de la ufierta formativa de la Universidá d'Uviéu. El grau surdió de les técniques más convencionales de xeoposicionamientu como ye la Topografía –qu'amás yera la so anterior denominación–, afayándose a la revolución de les nueves tecnoloxíes col fin de poder dar respuesta a toles necesidaes actuales de xestión y tratamientu d'esti tipu d'información. 

Ente les materies d'esti grau, que se punxo en marcha nel añu 2016, atópense aspeutos como el "internet de les coses” o'l manexu de drones y les sos distintes aplicaciones. L'inxenieru xeomáticu ye un informáticu que trabaya sobre l'allugamientu de les coses, fai informática aplicada qu'anguaño ta presente en numberosos dispositivos, como móviles intelixentes, tabletes y ordenadores. Y ye que ye raro qu'al abrir una aplicación nel móvil, ésta nun nos pregunte p'aportar al allugamientu. El xerme de la xeomática alcuéntrase nel manexu de la cartografía en papel, que coles nueves tecnoloxíes faise más rápido y con muncha más precisión.