El silenciu esguila pel bosquizal que come'l vieyu hospital. Nin siquier el cielu, plomizu, fai rellucir los coches que converten los espacios abiertos de l'antiguu solar nun campusantu de vehículos. Cada mañana, una marea d'uvieinos dexa los sos turismos no que foi un complexu de referencia y que, dende 2014, convirtióse nun murniu parking ensin llei. Los sos ocupantes, argutos, sumen peles cais ermes. La mayoría fuxe del decoráu apocalípticu en dirección a les universidaes y los pocos que se queden nun lo faen por gustu. Nos más de 23.000 metros cuadraos –y abandonaos– solo aguanten trés servicios sociosanitarios n'activu. “Los que siguimos equí somos los postreros del sistema y, nel nuesu casu, tamos doblemente escaecíos”, llamenta una trabayadora de la unidá de tratamientu de toxicomaníes, que cree que la so especialidá ta considerada como la "paria” de la sanidá. Sobre'l teyáu del centru, dos trabayadores azótense pa evitar que la naturaleza tamién se faiga fuerte nún de los pocos edificios que siguen funcionando. Les alministraciones, mentantu, axusten el destín de los terrenes. Sobre la mesa hai un plan especial qu'alluga'l suañu urbanísticu de reciclar el complexu nun campus universitariu d'inspiración americana. Pero una pequena parte del vieyu hospital sigue trabayando, muda, sol abrazu, acaldía más fuerte, del bardial y l'olvidu.
El silenciu del Cristo ye lliteral nes cais afataes de cartelos de “prohibíu'l pasu”, d'árboles cayíos, cristales rotos, meruxes y cadenes qu'eviten que los inesistentes pasiantes crucien escontra los edificios vacíos. El silenciu, sicasí, ye figuráu nos centros que siguen en funcionamientu. A la entrada de la unidá de tresfusiones, una trabayadora con sorrisa infrayable, esplica que lleó nA NUEVA ESPAÑA sobre'l proyectu pa treslladar el centru a los terrenes del nuevu hospital. Los sos superiores, sicasí, refuguen falar sobre'l futuru del serviciu. “Nun podemos dar información”, repite otru emplegáu del centru, qu'informa de que la responsable “nun ta disponible”. Solo varia'l so discursu de cuando en vez, pa entrepolar un: “nun vamos facer comentarios”. Pero les máquines de sondeos yá tán estudiando los terrenes pa construyir un edificiu xuntu al nuevu hospital nel que se va agospiar, nun futuru, la unidá de donantes. Na infografía del plan especial del Cristo, l'inmueble nel que s'atopa l'actual centru de tresfusiones ye una parcela vacia decorada por una filera d'árboles. Nes xuntes sobre'l plan especial alderíquense los usos que se-y dean al terrén: El Consistoriu quier que la faza pase a ser íntegramente de la Universidá, pero al Principáu, conforme con “gran parte de la propuesta”, prestaría-y que la fórmula fora “más abierta”. Hasta ende lleguen les discrepancies, que nun contemplen nel so plan de futuru “a los postreros del Cristo”.
Al par de la llavandería, otra de les unidaes qu'aguanten al treslláu, el primer silenciu conviértese en ruiu blanco. La lletanía de les máquines enllena los oyíos y, per primer vegada, apréciase daqué de movimientu. A les puertes del edificiu descarguen camiones mariellos llegaos dende l'otru HUCA, l'equipamientu de cristal que dexó obsoletu al vieyu edificiu. Al otru llau de les puertes abiertes, dos trabayadores mueven enormes carros que tresporten la ropa puerco de La Cadellada. Pero, ellí, el segundu silenciu sigue siendo tan herméticu como les caxes metáliques que faen rodar d'un llau pa otru dientro de la instalación. Una emplegada de mayor rangu avera a la entrada p'anunciar que la responsable “nun ta”. Nos últimos díes falóse de qu'esta unidá tamién podría abandonar el vieyu hospital. Delles fontes confirmen que los responsables del Serviciu de Salú lleven tiempu cola idea de construyir una única llavandería que sirva a dellos centros hospitalarios, pero los responsables refuguen l'asuntu. “Nun podemos facer declaraciones”, contesta'l que ta al mandu de la instalación nesti momentu. La muyer respuende con una sorrisa murnia nos güeyos enantes de despidise con una sida. Nel mesmu mapa, el qu'articula'l proyectu denomináu “HUCAMP!”, onde güei ta la llavandería camiéntase llevantar una serie de servicios socioculturales”, bien distintos de los qu'ufierta l'actual instalación. El plan especial nun va caltener nin la cadarma del actual inmueble.
Daqué asemeyao asocede col centru d'atención a los toxicómanos. Los dibuxos de los arquiteutos nun los contemplen nel so proyectu de futuru. Los esquemes planien daqué que paecen unes escaleres más amplies de les qu'hai agora y que borren del mapa'l modestu edificiu. Ellí, entren amusgaos los pacientes y parte de los archivadores que s'almacenen nel recibidor tán tapaos con cartones. Les vistes, escontra la ruinosa plaza de toros, son deprimentes. Los trabayadores dicen nun saber nada de los planes de les alministraciones y, directamente, cunten con que naide tea pensando nellos pa un treslláu. Anque aventuren que, si'l Conceyu llega “dalgún día” a iguar el cosu de Buenavista, ellos “seguro” que nun van tardar en marchar. Cuando se fixo'l nuevu HUCA, relaten, tamién se faló de llevalos ellí, pero'l proyectu escaecióse “bien llueu”. “Debía de ser que nun dicíemos muncho”, apunta irónica otra trabayadora. De magar, la respuesta ye la mesma que da'l vieyu hospital dende'l so zarru en 2014, solo silenciu.
