Dicen los espertos que la obesidá ye'l desorde nutricional más común n'animales de compañía anguaño, llegando a considerase una epidemia por munchos, especialmente no que se refier a los perros. Cuando los animales consumen más enerxía de la que pueden gastar xenérense un cientu d'enfermedaes acomuñaes, que mengüen la esperanza y calidá de vida del can: l'artritis, la diabetes o neoplasies (tumores benignos) son dalgunes d'eses enfermedaes acomuñaes y que cada vez riquen más atención nes clíniques veterinaries. Y les d'Asturies nun son ayenes a esi enclín. Rodrigo Martín Torre, de la clínica veterinaria “Agumar”, d'Uviéu, asegura que'l sobrepesu de les mascotes ta presente nel día ente día del so trabayu con consecuencies que deriven en tou tipu de patoloxíes y afecciones en tolos niveles: metabólicu, endocrín, articular, respiratoriu o cardiacu.
Lo mesmo apunta Anabel Cortina, de la clínica veterinaria “Animalitas” d'Uviéu, pa la que ye reseñable que tampoco los gatos llibren d'un mal de moda xeneralizáu. Diz Cortina que'l sobrepesu en gatos acaba xenerando una predisposición a sufrir diabetes.
Y la obesidá animal conozse que salió perxudicada cola pandemia. Los dos veterinarios uvieinos aseguren que, al igual que los sos dueños, munchos animales garraron pesu col confinamientu algamando valores percima de los consideraos saludables. Sicasí, los dueños suelen quita-y importancia y tienden a humanizar a les sos mascotes.
Tan relevante ye la cuestión que yá hai estudios sobre la obesidá nes mascotes. Ún de los postreros ye'l fechu pol “Royal Veterinary College” que concluyó que más del 7% de los perros nel Reinu Uníu tienen sobrepesu. L'estudiu, publicáu pol Journal of Small Animal Practice, amás d'estudiar la prevalencia d'obesidá en perros británicos, tamién estudió factores de riesgu asociáu, y concluyó que'l más relevante ye la raza del animal. Ello ye, que la xenética xuega un papel importante en qu'a los perros ingleses-yos sobren kilos.
En concretu determinóse qu'ocho races de perru tienen mayor riesgu de carecer obesidá cuando se comparen con perros cruzaos. D'esta manera, les races más propenses son los Carlino, Beagle, Golden Retriever, Springle Spaniel inglés, Border Terrier, Llabrador, Cavalier y Cocker Spaniel. Nel otru estremu atópense otres dos races qu'amosaron un riesgu amenorgáu de carecer obesidá; la raza Shih-tzu y Pastor alemán. Los investigadores avisen que se sabe poco sobre los xenes responsables d'esta predisposición, lo que sí se sabe ye que nos Retrievers y Beagles son comunes les mutaciones qu'afecten al sistema leptina-melacortina, responsable de regular la inxesta d'alimentos. La doctora Cortina esplica que de la so observación na clínica, el sobrepesu ye especialmente perxudicial en perros de raza pequena. Y mesmo nos pequeños que nos de mayor porte, si hai una inestabilidá articular previa, col sobrepesu xenérense microtraumatismos que pueden xenerar dexeneraciones articulares".
Pero l'estudiu inglés tamién inclúi otres conclusiones como qu'a parte de la raza del perru, tamién esisten otros factores que contribúin a una mayor obesidá. La edá del perru inflúi, siendo más propensos a carecer sobrepesu los perros de mediana edá. Amás, los perros machu capaos y los perros aseguraos tienen más probabilidaes tamién de que-yos sobren kilos.
Los científicos responsables del estudiu llancen otra alvertencia sobre la esistencia d'otros factores que son igual de relevantes pero que nun pudieron ser estudiaos nel so analís, y ye ende onde señalen que'l más importante ye l'estilu de vida de los dueños, especialmente si'l propietariu sufre sobrepesu o non. Otros elementos que pueden decantiar la balanza d'un desorde nutricional de los perros tienen que ver cola relación esistente ente l'humanu y l'animal, y los baxos ingresos familiares, factores que pueden rellacionase col tipu de dieta del animal, colos sos patrones d'alimentación y exerciciu. En relación con esti últimu datu, la doctora Cortina asegura que munches families retayen gastos mercando piensu de marca blanca, pero qu'a la llarga “sal caru”. Esti tipu de piensos contién un altu conteníu en cenices y grases, lo que va provocar un ensame de condiciones acomuñaes nel animal. Tampoco ye recomendable, avisa, da-yos les arrayadures de la nuesa comida: “La comida humana ye alta en grases y sales, polo que los animales van ser propensos a sufrir problemes renales y hepáticos”, añede Cortina, por non mentar qu'hai inclusive alimentos -como la cebolla, o'l chocolate- que son tóxicos pa ellos.
Los autores del estudiu británicu aseguren qu'esiste una necesidá de reconocer formalmente la obesidá n'animales como una enfermedá. Amás, aseguren que tendríen de priorizase estratexes de prevención nes races predispuestes a garrar pesu, por parte de dueños y veterinarios. La prevalencia envalorada empón que los veterinarios nun taben rexistrando l'estáu d'obesidá en munchos perros. Esto pue ser por cuenta de que lo que ye güei, nel campu de la veterinaria, nun esiste una definición universal d'obesidá que tea reconocida en tol mundu, y los términos “sobrepesu” y “obesidá” utilícense indistintamente.
La epidemióloga y autora del estudiu, Camilla Pegram, asegura que, de la mesma manera que la xenética de los perros inflúi na predisposición de les races a sufrir obesidá, l'estilu de vida tamién lo fai. “Ta claro que veterinarios y dueños tendríen de centrase n'estratexes de prevención en perros de toles races. Sicasí, los perros identificaos como altu-riesgu, como los Carlino, Beagles y Golden Retriever pue que precisen un métodu más especializáu”, asegura Pegram.
Pela so parte los encamientos que Cortina y Martín faen pa menguar el sobrepesu tán basaes en trés pilastres fundamentales: calidá y cantidá de piensu, exerciciu y visites al veterinariu. En relación al primer conseyu, fae falta dar a los canes un piensu que s'axuste a les sos necesidaes. Como esplica Cortina: “En perros capaos faen falta piensos especializaos porque les sos necesidaes enerxétiques mengüen”. Pero lo más importante ye'l trabayu n'equipu. Tola familia tien de tar concenciada cola causa.
