Xunu de 1967. De forma incontestable, Israel gana la guerra de los Seis Díes, el penúltimu intentu de los países árabes (el postreru sería en 1973, na guerra del Yom Kippur) de derrotar al Estáu hebréu fundáu en 1948. N'alpenes 19 años, esi Estáu formáu por emigrantes y refuxaos xudíos de decenes de nacionalidaes llogró rematar el suañu sionista de controlar dafechu'l territoriu de la Palestina del Mandatu Británicu, Eretz Israel. Entre 1882 (añu de creación de Rishon L’Zion, la primer colonia d'ideoloxía sionista) hasta'l 7 de xunu de 1967, cuando los soldaos israelinos entraron na Ciudá Vieya de Xerusalén, la hestoria del proyectu sionista ye la d'un ésitu llineal ya incontestable. En 1967, tola tierra de Gaza al Golán y del Mediterráneu al Xordán pasó a manos israelines. Tamién la población palestina qu'ellí vivía. 

El mitu sionista «una tierra ensin pueblu pa un pueblu ensin tierra» ye falsu. En Palestina había, y hai, munchos palestinos, millones d'ellos güei, centenares de miles en 1948. El conflictu palestín-israelín –consideráu por munchos como atávicu– puede reducise a una entruga: ¿cómo xestionó'l proyectu sionista, que defende que la tierra d'Eretz Israel pertenez solo a los xudíos, el fechu de que nella vivíen y viven millones de persones que nun son xudíos y qu'aguantaron munchos años la espansión territorial? 

La respuesta varió a lo llargo del tiempu. En 1948 escóyose dar la ciudadanía pero non plenos derechos a los palestinos que se quedaron nel Israel nacíu recién y nun fuxeron pa convertise en refuxaos. Pero en 1967 l'anexón nun yera una opción porque entós los palestinos diben ser la mayoría demográfica. Dio entamu entós un complexu sistema d'ocupación militar, la más llarga de la hestoria, en Xerusalén Este, el Golán, Cisxordania y la faza de Gaza.

Pa Gaza, l'estrechu territoriu fronterizu con Exiptu, empezó la cayida a los infiernos. L'historiador israelín Ilan Pappe defini como «cárcel a cielu abiertu» la forma d'Israel de xestionar a los palestinos. El principiu rector ye'l castigu colectivu como forma de control de la población local, a la que se-y quiten los derechos humanos y les llibertaes polítiques y civiles. Dependiendo del comportamientu colectivu, establécense dos versiones: si l'actitú ye bona, premiase a la población colo que nun dexen de ser dalgunos de los sos derechos básicos (movimientu, trabayu, suministru de servicios…); si'l comportamientu ye malu, castígase de forma colectiva quitándo-y estos beneficios y endureciendo el réxime. Al primer modelu, Ilan Pappé llámalu «cárcel a cielu abiertu»; al segundu, «cárcel de máxima seguridá». 

Gaza, epicentru de la resistencia palestina con fuerte influencia islamista , ye la cárcel de máxima seguridá. A güeyos del ocupante, siempre hubo motivos pa castigar colectivamente a la so población: entre 1967 y 1994, pola so resistencia a la ocupación militar directa, primer Intifada incluyida; entre 1994 y el 2000, pola engarradiella entre Hamás y A'l Fatah na nueva Autoridá Nacional Palestina; entre'l 2000 y el 2006, pola Segunda Intifada; a partir del 2006, pola victoria de Hamás nes últimes elecciones celebraes; en 2008, 2012, 2014 y 2021, nes llamaes guerres entre Hamás ya Israel. 

Depués de 15 años de bloquéu internacional y más de 50 d'ocupación nes sos distintes facetes, güei Gaza ye un llugar invivible que, dacuando, vien bombardiáu por una de les maquinaries béliques más poderoses del mundu. Dende l'agua potable hasta'l suministru eléctricu; dende la educación a la sanidá (indispensable'l documental Condergaes en Gaza, d'Ana Alba y Beatriz Lecumberri), dende'l desempléu a la vivienda, les estadístiques de la faza amuesen un llugar paupérrimu ensin presente nin futuru, gobernáu por Hamás –organización terrorista a güeyos d'Occidente– nun réxime autoritariu, y escaecíu pola comunidá internacional, que contribúi al bloquéu decretáu tres la victoria islamista nes elecciones de 2006. 

Gaza ye lliteralmente una cárcel: naide puede salir y entrar ensin pasar pol procesu de permisos israelín. Gaza ye la espresión máxima de décades d'ocupación y de la indiferencia de la comunidá internacional pola suerte de los palestinos. Gaza ye la gran cárcel a la vera del Mediterráneu.