L'uvieín Emilio Martínez Pañeda tarda en garrar el teléfonu porque s'alcuentra nun prestixosu congresu d'Inxeniería Mecánica que se ta celebrando en París. Casi nun-y avagó celebrar qu'acaba de llograr el premiu al meyor inxenieru mozu del Reinu Uníu, un prestixosu galardón qu'apurre cada añu la Real Academia d'Inxeniería británica y que ta dotáu con 3.000 llibres. La ceremonia d'entrega de premios tuvo presidida pola princesa Ana y fíxose nuna visita al Thames Tideway, el nuevu sistema de túneles y alcantarielles de Londres, una de les mayores obres d'inxeniería d'Europa. Martínez Pañeda comparte'l premiu con otros cuatro inxenieros mozos. “Nun lo esperaba, foi una allegría pergrande”, esplica Martínez Pañeda, que tien 34 años. 

El meyor inxenieru mozu del Reinu Uníu ye profesor universitariu nel Imperial College de Londres, una Universidá clasificada ente los diez meyores del mundu, onde lidera'l grupu d'investigación en Mecánica de Materiales. El premiu reconoz les investigaciones que Martínez Pañeda dirixió nes árees de mecánica de sólidos ya inxeniería de materiales. “Lo que nós facemos ye ver d'entender cómo se porten los materiales, sobremanera cómo se deformen y cuándo van romper. Facemos ensayos esperimentales en llaboratoriu, rompemos materiales y en base a eses prebes desenvolvemos modelos d'ordenador, modelos computacionales que puedan predicir cuándo les estructures o los componentes industriales van romper”, esplica l'uvieín. “La industria utilizó los nuesos modelos en munches aplicaciones, sobremanera onde hai un componente medioambiental qu'estropia los materiales. Por casu, los nuesos modelos pueden predicir cuála ye la vida útil d'una turbina eólica que ta en metá del mar y s'enfrenta a la corrosión o cuántu va durar una batería de litiu”, señala Martínez Pañeda. “Tamién trabayamos col almacenamientu d'hidróxenu, qu'agora ta bien de moda. Hai interés enforma por usar l'hidróxenu como vector enerxéticu, pero provoca munches quebres nos metales, asina qu'hai empreses qu'usen los nuesos modelos p'atopar soluciones d'almacenamientu y de tresporte”, añede. 

El premiu reconoz que les investigaciones lideraes pol uvieín son pioneres a nivel mundial. “Voi tratar d'esplicalo con un exemplu que s'entiende perbién. Enantes, na industria del automóvil, estrellábense munchos coches, pero agora estréllense nos ordenadores, con bonos modelos de simulación. Eso ta mui llindao a esa industria y un poco a la inxeniería aeroespacial, pero nun se fixera n'inxeniería d'infraestructura, mecánica o civil. Creo qu'esi foi l'ésitu del nuesu grupu y lo que me llevó a ganar el premiu”, diz. 

Emilio Martínez Pañeda, inxenieru industrial pola Universidá d'Uviéu, estudió na Gesta y nel Institutu Aramo. Cursó Inxeniería Industrial Superior na Escuela Politécnica de Xixón y un máster d'Estructures na Escuela d'Inxeniería de Caminos de la Universidá de Granada. Fixo la so tesis doctoral cola caderalga Covadonga Betegón nel departamentu de Construcción ya Inxeniería de Fabricación de la Universidá d'Uviéu y mientres el so desenvolvimientu fixo estancies nel estranxeru, con grupos d'investigación de la Universidá de Cambridge, la Técnica de Dinamarca, la de Luxemburgu y la de California Santa Bárbara. En 2016 ganó una de les H.C. Orsted Fellowships daneses y empezó a trabayar na Universidá Técnica de Dinamarca. Trescurríu un añu aceptó una ufierta de la Universidá de Cambridge, onde llegó en 2017. En 2018 recibió les beques Marie Curie y la 1851 Research Fellowship, que tienen na so nómina a 13 premios Nobel. 

Martínez Pañeda, “d'Uviéu de tola vida y del Real Uviéu”, forxó esi brillosu currículum n'Asturies, pero ye otru d'esos talentos que tuvieron que marchar de la rexón y del país pa crecer. “Marché d'Asturies pa desenvolveme profesionalmente. Tuvi la suerte de poder entrar primero en Cambridge y depués nel Imperial College, que son dos universidaes de munchu prestíu y nun podía perder esa oportunidá. Nun pudi dicir que non”, esplica. “Nun diba ser malo salir d'Asturies si al empar qu'esportamos tamién importamos talentu. El problema ye que funciona solo nun sen. Nun somos mui bonos atrayendo talentu internacional, pero sicasí munchos asturianos, perbién formaos, acaben teniendo puestos mui bonos n'Estaos Xuníos, Reinu Uníu o Alemania. En realidá ye un problema”, diz l'uvieín. “Nun ye malo que la xente salga al estranxeru y que se forme en centros que son mui bonos, pero tendría d'haber un sistema pa tornalos de vuelta”. 

Anque Emilio Martínez Pañeda viaxa davezu a Uviéu, nun cuenta con venir a trabayar a España. “Creo que nel mio casu nun va asoceder. Agora mesmo toi nuna de les meyores universidaes del mundu, con un centru que cunta con unos recursos que nun creo que s'ufierten nenyures n'España en tola mio vida. Sicasí, hai otres persones qu'empobinen polos aspeutos personales más que polos profesionales y que sí taríen dispuestos a volver. Conocí a dellos asturianos en Cambridge o nel Imperial College que vendríen inclusive a costa de perder un poco nel terrén profesional. El problema ye que nin siquier se -yos ufierta eso”, señala. 

Emilio Martínez Pañeda afáyase “bien a gustu” en Londres. Amás, cada vez que vien a Asturies lleva xamón o ingredientes pa facer la fabada. “Sidra nun llevo porque se pon mala”, asegura'l meyor inxenieru mozu del Reinu Uníu.