Una muyer llimpia la casa. Lluz perfecta: traxe de chaqueta coloráu, el pelo rubiu ondulao y zapatos salón en blancu. Asina anunciaba los sos aspiradores, a mediaos del pasáu sieglu, la empresa Philips. Nos cartelos de Maizena, allá pelos sesenta, los neños solo cuntaben pal so cuidáu con so ma. Y el chicolate vendía meyor con una muyer sonriente y curvillinia.
El coleccionista mierense Francisco Jurado espunxo na X Feria del Coleicionismu de Mieres (celebrada nel recintu ferial de Santuyano), una amuesa sobre la evolución de la imaxe de la muyer na publicidá rellacionada cola cocina y otros llabores del llar. Un total de 170 pieces, qu'incluyeron lates, recetarios y cartelos. Artículos de marketing dende mediaos de los años 30 hasta los 60 del sieglu pasáu.
“La muyer, en munchos de los artículos que formaron parte d'esta esposición, apaez cosificada. Represéntase como un meru apéndiz d'un home, que se tien que dedicar a la casa y al cuidáu de los neños”, esplica'l coleccionista. Jurado añede que “España taba entós como taba na tema de la muyer. Ello ye qu'entá anguaño siguimos engarrándonos pola igualdá”.
Magar entá queda camín por andar, el cambéu dende aquellos años ye bultable. Ye abondo con atender a los epígrafes qu'acompañaben a los recetarios: “Perfecta cocinera. Con este libro, no necesita ya más para cocinar bien y económico”, “Cocineras, adquiriendo este libro ganarán más sueldo, tendrán satisfechos a sus dueños y serán felicitadas por los convidados”, “Señoras, adquiriendo este libro ahorrará dinero, tendrá contento a su marido y será celebrada por sus amistades”. “Ye una publicidá cola que, anguaño, echamos les manos a la cabeza. Pero tamién ye cierto qu'estos anuncios son un mediu p'asomarse a la hestoria”, destacó Jurado.
Una bona repasada al traviés de les imaxes nes lates. Envases d'aceite, pimentón y cacáu, ente otros productos. En toos apaez una muyer, nin resclavu de los homes na cocina. Anque, nes lates más antigües les figures representaes son difuses. Amás, les fémines lleven vestimentes recataes y dibúxense ente adornos. Yá más cerca de l'actualidá, alredor de los años cincuenta y sesenta, les muyeres llucen menos tapaes. Chicolates “Coto”, que se fabricaba en Llangréu, vendía les sos tabletas a la taza con una sonriente muyer de talle estrechu.
“La mio colección de productos rellacionaos cola alimentación y la cocina ye bien estensa. Supera les 300 pieces. Creo que ye interesante l'enfoque d'esta amuesa, que non solo se quedó nos productos, sinón que tamién entró nel mensaxe que guarden estos oxetos publicitarios”, destacó Francisco Jurado. De dalgunos de los recetarios de l'amuesa, que se repartíen como propaganda'l sieglu pasáu, apenes se caltienen más copies.
El mierense ye un conocíu coleicionista, qu'empezó la so andadura col cine. La so colección sobre publicidá y cocina foi la esposición central d'esta X Feria del Coleicionismu. “Tuvimos un bon númberu de visitantes, toi satisfechu. Los visitantes sosprendiéronse, sobremanera, colos cartelos”, afirmó Jurado.
Nun ye d'estrañar. Amás del citáu anunciu de Philips, la mayoría de los cartelos apelen a la muyer solo como madre. Dan a entender que los homes nun teníen nenguna responsabilidá nel cuidáu de los pequeños de la casa. La única figura masculina qu'apaez ente les 170 pieces ye la d'un home, con un cuchiellu de grandes dimensiones, nel llibru “La matanza (de cerdo) casera”.
Crema Tulipán vendía la margarina col dibuxu caricaturizáu d'una madre rubia repartiendo bocaos ente tres neños. Atención al mensaxe de Maizena, nun cartelu que sostien un ñácaru en pañales: “Mamita sabe lo que hace… ¡Solo me da lo mejor”, acompañáu del epígrafe “Cría hijos robustos”. Curiar del neñu, nun yera cosa del pá.
