De xuru que “Pimiango” y “Mansolea” vuelen estos díes seles y, sobremanera, ayenos al discutiniu qu'en tierra firme anició la so presencia n'Asturies. Dambos son dos exemplares de pigargo européu, una de les aves rapaces de mayor tamañu d'Europa. Formen parte del grupu de nueve que'l pasáu branu llegaron a Pimiango (Ribadeva) p'aclimatase y ser lliberaos como parte d'un proyectu de reintroducción afaláu polos gobiernos d'España, Asturies y Cantabria, cola ayuda de los espertos de la organización Grefa. L'oxetivu: asitiar una población reproductora d'esta especie nel Cantábricu.
Siete de los nueve acaben de quedar en llibertá (foi'l pasáu 4 d'ochobre). Si la so presentación asturiana foi polémica –xeneró'l refugu de munches agrupaciones ecoloxistes y conservacionistas porque consideren que nun ta acreditáu qu'el pigargo sía autóctonu d'España–, la so suelta nun lo foi menos, dáu'l secretismu col que se fixo, porque s'informó selmanes dempués d'ello.
“Nun puede asegurase fixo qu'el pigargo caltuviera una población estable en tiempos históricos n'España. Poro, esti proyectu nun conduciría al regresu d'una especie acabada, sinón a la introducción d'una especie foriata”, alverten los profesores de la Universidá d'Uviéu David Álvarez y Alfredo Fernández Ojanguren, y l'investigador Germán Orizaola nun artículu conxuntu na publicación científica “The Conversation”.
Estos tres especialistes –que los sos argumentos sofiten tamién delles agrupaciones, mesmo que collacios profesionales, ganaderos y ecoloxistes– llamenten el “secretismu” del proyectu del pigargo, incluyíu ente les 13 especies d'animales que se suponen acabaes nel mediu natural español en tiempos históricos. Una decisión que, como poco, cuestionen en base a que, pa consideralo asina, les prebes tienen de ser “irretrucables”, daqué que nun asocede nesti casu.
Riesgu ecolóxicu
“La documentación que s'usó pa la so catalogación como especie acabada nun ye otro qu'unos informes sobre restos arqueolóxicos, delles cites d'exemplares solitarios y duldosos nicios de cría”, sostienen. Alverten de que primero tien d'evaluase si les causes que fixeron acabar una especie desapaecieron, si'l llugar de suelta ye afayaízu y si hai riesgu ecolóxicu. Porque, sollerten, la so introducción fallida “puede producir un desaxuste ecolóxicu de consecuencies impredicibles”.
Menten, por casu, que nun se consideró l'impactu n'especies amenaciaes como la mabea o'l salmón, o sobre'l ganáu: “N'Inglaterra, un proyectu asemeyáu al d'Asturies, acaba de ser atayáu pol so posible efectu negativu sobre los animales domésticos”. Amás, los siete pigargos fueron lliberaos dientro de la Zona d'Especial Protección p'Aves Ría de Ribeseya-Ría de Tinamayor ensin evaluar el so impactu nel restu d'especies. “Por cuenta de la capacidá de dispersión del pigardo, ye probable que dellos exemplares lleguen a otros espacios protexíos”. Ello ye qu'un exemplar llegó hasta'l Parque Natural de Somiedu (según la señal del so emisor GPS).
El proyectu de Pimiango tien previsto valorar mientres dos años la evolución de los pigargos reintroducíos na rexón. El so oxetivu final, si tou sal bien, ye lliberar 100 exemplares y llograr asina una población reproductora.
