Nin siquier les plantes se llibren del escesu de grasa: la grana más aceitoso vive menos, según un estudiu de la Universidá d'Uviéu

Nos cumales del Cordal Cantábricu, onde les condiciones de vida son dures, les plantes tienen una dura engarrada por sobrevivir. Y, según acaba d'afayar un grupu de científicos de la Universidá d'Uviéu, la cantidá d'aceite qu'almacena la grana puede marcar la diferencia ente persistir o sumir primero del so tiempu.

L'estudiu, publicáu na revista Plant Biology, revela que les granes con un mayor conteníu d'aceites degrádense más aína cuando'l suelu ta mui húmedu, una condición habitual nos ecosistemes asturianos. “Atopamos que les granes más riques n'aceites deteriórense primero, lo que fae menguar la so llonxevidá”, esplica Clara Espinosa del Alba, doctoranda del Departamentu de Bioloxía d'Organismos y Sistemes y primer autora del trabayu.

L'afayu foi quien a facese gracies al analís de 47 especies alpines del Cordal Cantábricu, nun estudiu desarrolláu nel Institutu Mistu d'Investigación en Biodiversidá (IMIB) –centru qu'axuntsa a la Universidá d'Uviéu, el CSIC y el Principáu d'Asturies–, en collaboración cola Universidá de Pavia (Italia) y el Xardín Botánicu Atlánticu de Xixón.

L'aceite ye una reserva enerxética clave pa les plantes, por qu'alimenta la xerminación y el crecimientu inicial. Sicasí, la so bayura puede ser un arma de doble filu. Les propiedaes químiques d'estes molécules faen que, n'ambientes húmedos, les granes más oleoses seyan más vulnerables a la degradación.

Magar ello, l'estudiu nun atopó una relación direuta ente'l conteníu d'aceite y el tamañu o la capacidá pa guañar de les granes, nin tampoco colos gradientes d'altitú o microclima. “Esto fae albidrar que'l conteníu n'aceites ye una traza evolutivamente calteníu, con poca capacidá d'adaptación a estremaes condiciones ambientales”, señala Espinosa del Alba.

Implicaciones pal caltenimientu

Entender cómo inflúi l'aceite na llonxevidá de les granes nun tien namás un interés científicu. Los resultaos del trabayu van sirvir pa optimizar el caltenimientu d'especies vexetales nel Bancu de Xermoplasma del Xardín Botánicu Atlánticu, onde s'almacenen amueses de toles plantes analizaes.

El proyeutu forma parte de la tesis doctoral d'Espinosa del Alba y enxarétase nel programa d'investigación sobre'l “nichu de rexeneración por granes” del grupu Llaboratoriu de Vexetación y Biodiversidá, lideráu pol profesor Borja Jiménez-Alfaro, dientro del proyeutu SEEDALP, financiáu pol Ministeriu de Ciencia, Innovación y Universidaes.

La investigación apurre una pieza más al complexu rompecabeces de la vida vexetal na alta montaña. Ellí, onde el mugor, el fríu y l'altitú ponen a prueba cada biltu, inclusive'l más pequeñu detalle —como la proporción d'aceite nuna grana— puede decidir el futuru d'una especie.

"Cola ayuda del Gobiernu del Principáu d'Asturies"