Hai unos díes asistí como xuráu al I Concursu de Poesía entamáu pola Asociación Cultura Mater, “Asturias y Transilvania hermanadas”. Foi un actu prestoso, nel que fueron protagonistes la poesía, la música y la gastronomía; too nun clima fraternal y afeutivu que nos permitió asina afondar y estrechar llazos, conocer y compartir elementos d’otres cultures, nesti casu la de Transilvania y fomentar l’amistá y l’entendimientu entre les persones que proceden d’otros llugares nun arriquecimientu mutuu.
Díes atrás tamién tuviemos un averamientu cultural a Xapón. Con motivu de la festividá de San Antonio, l’ayuntamientu de Carreño, en collaboración cola Asociación d’Escritores d’Asturies, entamó delles actividaes; un taller de haikus colos escolinos del colexu “Poeta Antón”. Los neños pintaron y crearon haikus (estrofa xaponesa) de la mano d’Aurelio González Ovies y Esther García López, (yo mesma); amás pequeños y mayores asistieron a un taller de baile de Bon, danza milenaria de Xapón que compartieron cola Danza Prima. Como colofón disfrutamos d’un maraviyosu conciertu de koto, interpretáu por Yoshie y Eva Sakai y un recital de los neños que participaron nel taller de haikus.
Xapón- Asturies-Transilvania. Perguapes esperiencies a les que sucederán munches más con otros llugares.
La UNESCO diz nel so artículu I, respeuto a la defensa de la diversidá cultural como Patrimoniu de la Humanidá: “La cultura toma diverses formes a traviés del tiempu y del espaciu. Esta diversidá maniféstase na orixinalidá y la pluralidá d'entidaes que carautericen los grupos y les sociedaes que componen la humanidá.”
Esta fonte inagotable d’intercambiu ente cultures, na que ta siempre presente l’anovación, la creatividá y l’afeutu, ye pernecesaria ente nosotros, al igual que lo ye la diversidá biolóxica pa los seres vivos; fomenta l’amistá, l’entendimientu y la paz.
Nenguna cultura ye meyor qu’otra, toes les sos manifestaciones tienen la so singularidá y guapura. Ye una prestosidá conocer diferentes tradiciones, costumes, práutiques y conductes ente otres etnies y pueblos con dixebraes formes de manifestar les sos creencies, valores y formes de vida, que dependen de multiples factores qu’influyen nel contestu nel que se prautiquen, como la situación xeográfica, la climatoloxía y el paisaxe, amás d’otros elementos como la llingua, les costumes, los ritos, el folclor, la forma de divertise, la forma de nacer y hasta de morrer. Son elementos que constituyen el material etnográficu que conforma la cultura d’un determináu grupu humanu.
Viénseme a la memoria una analoxía ente llingua y xardín mui significativa que fai la socióloga Ofelia García, catedrática cubano- estadounidense, y que yo yá utilicé n’otros foros. Esta analoxía tan acertada mui bien se pue facer estensiva a la cultura en xeneral. La autora fai referencia al “xardín de la llingua” y diz que si viaxáremos a traviés de los países del mundu y atopáremos en tolos campos la mesma flor unicolor, de la mesma forma y tamañu, ¡qué sosu y aburríu sería el mundu!, ¡qué aburríu y probe sería'l mundu! Ella emplega diez páxines en xustificar esta analoxía nun testu perprestosu.
Ye mui formoso poder aportar la nuesa flor distinta, la cultura propia, al xardín inmensu de la diversidá cultural qu'esiste nel mundu y entendiendo por cultura esi tou complexu de conocimientos, creencies, valores, arte, moral, drechu, costumes y otres capacidaes y hábitos algamaos pol ser humanu como miembru perteneciente a una sociedá determinada. Esti conxuntu de factores que diferencien la forma de vida nos diferentes llugares.
Ye prestosísimu compartir lo diferente, lo singular y almirar; estrechar les manes y atar llazos d’amistá y almiración con otros pueblos. Nello tamos los qu’entendemos que la diversidá ye riqueza qu’hai que preservar y cultivar.
