Parando en Villalpando

Corrumiación con churros

Los males del pensamiento rumiante

Corrumiación con churros

Corrumiación con churros / Mortiner

Maxi Rodríguez

Maxi Rodríguez

–¿Otra de churros, Tere?

–Fía, Tina, vas bien fuerte. ¿Nun tabes a dieta?

–Por eso, boba, llevo a dieta un par d’hores y tengo una debilidá…

–Ah, pos va haber que pidir más churros, cola salú nun se xuega.

–Vale, venga. ¡Pero nada de corrumiar!

-¿Que qué, ho?

–Que tas en bucle, Tina, venga colo tuyo, palante y patrás…

–¡Ai, chica, yo…!

–Ye verdá. Siempres con lo mesmo: en casa, nel chigre, pola cai, por whatsapp…

–Sí, fía, yes más pesá qu’un collar de melones.

–Bah, yo solo quiero conocer vuestra opinión, saber…

–¿El qué, ho? ¡Si nun nos escuches, Tina!

–Tas en bucle, Tinina, nun sales de lo tuyo y date igual lo que te digamos.

–Uf, ye que Velino portóse como un gochu, arruinóme la vida…

–¿Ves? ¡Tas obsesioná! ¡Tienes que digerilo, nun pués tar rumiando como les vaques! ¡Engordamos pola to culpa!

–¿Cómo ye, ho?

–La rumiación conjunta ye lo peor, engorda.

–¡Lo qu’engorden son los churros, Rebeca!

–Sí, ho.Y el malestar, la rabia y toles emociones qu’impliquen sufrimientu.

–¡Esto de la corrumiación ye agotador!

–¡Ai, fía! Pos yo, qué quiés que te diga, marcho pa casa más aliviada.

–Pero nosotres, guapina, con un dolor de cabeza que flipas.

–Jolín, ye pa agotar mis recuerdos, ye parte del duelu.

–Yá, boba, pero les que tamos agotaes somos nosotres.

–Tanto "y si hubiera fecho", "y si hubiera dicho"... ¡Mándalu a la mierda, cojona!

–¡Ai, yo quiero alguien sinceru, cariñosu, agradecíu…!

–Adopta un gatín.

–O un perru, fía.

–Los paisanos son como los bebés, cuando la caguen hai que cambialos.

–Colo guapo que ye dormir y madrugar xuntos…

–El miu madruga, ponse’l chándal, les zapatielles y sal corriendo…

–¿A facer exerciciu, Rebe? ¿Ye runner?

–Non, a mercame churros. Ye churruner, fía.

–Pos el mi Velino tenía munches coses que…

–¿El tu Velino? ¿Tovía tas así, Tinina?

–¡Mándalu a la mierda, cojona! ¡Dexa ya de rumiar!

–¡Él va andar perhí tan panchu!

–Ya, eh.

–Home, claro. ¿O crees qu’ellos lo rumian como nosotres?

–Les muyeres compartimos más intimidá que los homes.

–Ye verdá. Ellos nun hablen de les sos emociones.

–Menos rumiación, Tinina, y más pasar a l’acción.

–¿Qué quies que faiga?

–Dexa de comete la cabeza, que tamos engordando pola to culpa.

–Tantu corrumiar… ¡Otra de churros por favor! ¿Queréis porra?

–¡A la porra Velino y la madre que lu sibló!

www.parandoenvillalpando.com

Suscríbete para seguir leyendo