"El métodu más civilizáu de matar ye apertar equí y equí". Asina entama Invisible, novela ganadora del premiu María Josefa Canellada de Lliteratura Infantil y Xuvenil. Aique Fernandi firma una obra atrevida y diferente, na que'l terror psicolóxicu algama caminos que puen ser bien recibíos pol potencial llector xuvenil, quién sabe si poco avezáu a ellos (de xuru que non n'asturianu). Protagoniza la novela Enol, un rapaz aliellu y responsable, que conoz a Xosepe, lo que nun dexa de ser un méritu. Porque Xosepe tien el talentu de ser invisible pa la xente. Nun ye invisible nun sentíu físicu, sinón la capacidá de xenerar indiferencia nos demás. Un arrecendor metafísicu que tapez la presencia del home. L'alcuentru resulta casual pero decisivu. Xosepe nun ye un home normal. Tien delles capacidaes inusuales y una personalidá solitaria y estravagante. Inconscientemente'l restu les persones perciben estes particularidaes y refuguen al paisanu. Sienten mieu d'él: "Tienen mieu de lo que nun ye como ellos. Na escuela los neños rinse muncho de avestruz, qu'escuende la tiesta na tierra cuando siente'l peligru. Nun se dan cuenta que faen lo mesmo coles coses que nun entienden o que-yos dan medrana". Xosepe tamién albidra un cálter especial nel nenu: "Ven mañana pela tarde si quies ver coses".
Dende'l primer momentu hai una conexón ente los dos personaxes: "Siéntome más llibre cuando toi con él, na so casa, porque nun tengo que tar pendiente de toes eses fórmules d'educación y abúltame asina que yo soi más yo". Anque heba una diferencia d'edá descúbrense como espíritus hermanos o mui cercanos. Xosepe adopta intelectualmente a Enol. El sabiu alquimista ábre-y les puertes de la so biblioteca, ufiérta-y los misterios del llaboratoriu, les sabencies de la naturaleza, los requexos de xeografíes llonxanes... "Cada día yera distintu de los otros na casona los inxenieros". Contra una vida previsible y normal, Xosepe representa la novedá, lo ayeno, lo que ta fuera'l mundu. Detrás de la hestoria de la novela Aique Fernandi describe una metáfora sobre l'amistá, la solitú, l'entendimientu ente seres humanos, el compañerismu. Esta clas de testos xuveniles abulten mui apode pal potencial llector. Les mentes de los rapazos tan formándose yá. Invisible afonda naquello que los chavales más necesiten: una identidá con valores.
Y dientro d'estos valores, la marxinalidá supón un escenariu munches vegaes frecuente na mocedá. Nesa dómina de la vida lo diferente, lo raro, pue terminar convirtiéndose nuna maldición. Pa Xosepe, l'amistá con Enol tamién implica un cambiu de percepción de la realidá. "Tenía, quiciás, una misión: prender una lluz de conocimientu nel ermu d'inorancia que lu arrodiaba", reflexona Xosepe nun momentu dau. El xiru final de la novela reconcilia al llector cola crudeza del mundu. Seique habremos d'almitir una derrota respective a la idea que nos fóramos formando de la personalidá de Xosepe. Y tamién introduz duldes sobre qué quier dicinos l'autor en rellación al tratamientu qu'hemos dar a quien son distintos. ¿Escuenden un pasáu? ¿Y si nun podemos baxar nunca la guardia? Decatámonos del fráxil equilibrio de la rellación ente'l nenu y el raru alquimista. La hestoria espúlsanos de la fantasía. Y les imáxenes que illustren la novela remanecen con un significáu nuevu. Paga la pena llamar l'atención precisamente sobre los dibuxos de Juan Hernaz, que apurren fondura al testu y riqueza a les interpretaciones posibles d'esi testu. Son pintures escures, onde s'usen dos o tres colores tenebreros y un color vivu (un bermeyu inquietante que rescampla al llau de los grises y negros). En conxuntu, la breve novela va tener llectores que gusten de la fantasía, el terror, investigar ellí onde menos claridá hai.
