Nun descubro nada diciendo que'l trabayu de la vecindá que ta física y moralmente alredor del HUCA vieyu ye de lo más intelixente y firme que se ta faciendo nesta ciudá na defensa del territoriu, de los servicios y de la propia unidá de la xente. Una de les últimes propuestes que sal d'esa llucha ye armar una bolera ellí, en Truébano. El pueblu ponse nesti casu a facer pol patrimoniu (lúdicu y motor: esportivu) y el patrimoniu, en correspondencia, va facer pol pueblu tolo que'l pueblu-y pida. Poner una bolera naquel sitiu nun ye una casualidá nin una ocurrencia y, mui al contrario, ye una idea que va y vuelve, dos vegaes ganadora, como güei hai quien diz: una estratexa "win-win". Nun fai más falta que ver que les boleres, del tipu que foren, auquiera que tuvieren, n'Asturies siempre exercieron de puntu d'atopada, como sitiu au'l pueblu naz, garra fuelgu, fuercia, traza, capacidá de xestionase o de deprender. Cuido qu'esta propuesta ta bien midida y sentada na lóxica sociocultural asturiana. Nun hai qu'escaecer que'l patrimoniu ye'l resultáu heredable de la cultura y la cultura ye'l vivir social, el solucionar a comuña los problemes de la esistencia al traviés d'un "ser comunidá" dotáu de conocencies tresmitíes y ameyoraes col tiempu.
El casu ye qu'a la cuatriada -qu'hasta va cuatro díes víemos como la modalidá más viva ente les tradicionales y qu'agora, toi convencíu, ye de les que más dificultaes tienen- sal-y una oportunidá mui guapa n'Uviéu con esto de la bolera en Truébano. Pero ye qu'a esti llugarín dientro del espaciu urbanu pása-y tres cuartos de lo mesmo. Sé bien que la xente que ta trabayando por facer realidá la bolera de cuatriada nel picu la ciudá compriende que ye importantísimo da-y conteníu: les esperiencies en falso afueguen la memoria. La ciudá tien güei namás una bolera activa, que de tan escondida paez clandestina, asina que nun me chocaría nada que la peña Tino "El Panaderu", que ye la que la lleva, pudiere ver nesti castru nuevu un plan de futuru. Pero hai que dir más p'allá, les escueles de la contorna tienen que tener en Truébano una bolera especial, ye dicir -y valga la ironía-, abierta y preparada (non como les tantes que tán echando morgazu), con xente, xente que xuegue y que quiera llevala, que de xuru va haber quién ente la población del barriu. Los talleres de bolos pa la reciella de la zona son una fórmula a imitar -nun tamos inventando nada- y les formaciones específiques en xuegu motor pal profesoráu vía CPR o Universidá tienen que tener equí ún de los sos llaboratorios. La de Truébano tien que ser una bolera que tamién tea abierta a la partida espontánea, "a char unes boluques", que ye -por cierto- una forma de xugar que ta a puntín de desapaecer del mapa, siendo la más tradicional de toes. Una bolera, por qué non, qu'entre nos circuitos federativos oficiales, pero que tamién tenga actividá llibre pa la xente d'El Cristo y de tola ciudá.
