Tapiego entre tapiegos, home de costumbres metódicos y prolífico das artes, foi ún dos personaxes máis queridos y admiraos, non xa solo del sou conceyo de nacemento, Tapia, senón de todo el occidente asturiano que ten a mesma fala. Y non é pra menos porque as súas colaboracióis en porfolios, revistas, etc., y xa nun digamos a veintena d'obras na fala de Tapia postas ben veces por toda Asturias, fixéronye acupar un sito importantísimo dentro da estoria cultural asturiana. Pódese considerar, al noso ver, el mayor defensor da fala de Tapia. D'esta volta, así y todo, imos resaltar a súa faceta musical que, sin ser menos tapiego entre tapiegos, home de costumbres metódicos y prolífico das artes, foi ún dos personaxes máis queridos y admiraos, non xa solo del sou conceyo de nacemento, brillante qu'a puramente literaria sí é máis desconocida, sobre todo prá xente máis nova.
Axina, parécenos de xusticia un apunte sobre a vida artística de Manolo Galano precisamente nel final momento da súa vida. Nos sous paseos estivales polos alredores da praya tapiega, y muito mais as súas conversacióis na terraza da súa casa, mesmo derriba da praya del Murallón resultáronme sempre de lo máis gratificante.
Manuel García Sánchez, músico d'orquesta, director musical, actor, director y autor teatral na fala de Tapia, nacéu na parroquia del Monte, na Roda (Tapia) en 1922. Empezóu os estudios en decembre de 1938 da mao da pianista castropolense María Murias, que poñía as clases na vila de Tapia. Al pou tempo, empezóu el qu'había a ser a súa xeíra artística sin acougo como instrumentista de bandas y orquestas, corista, actor de teatro y, al pouco tempo, amén como director en todos contos grupos musicales y teatrales participóu. En 1940, y con decioito anos llamáis, formóu parte da Banda de Música de Salave. Galano empezóu como instrumentista de saxo, siguindo como bombardino y convirtíndose al pouco nel sou director hasta que acabóu a agrupación en 1944. A partir d'aquí, dalgús compoñentes d'esta banda métense na Filarmónica de Tapia baxo a dirección del maestro Braulio Pereira.
Acabadas d'empezar as obras del ferrocarril Xixón-Ferrol, Manolo Galano trabayóu como administrativo d'esta empresa ferroviaria de 1944 a 1948.
Dende aqui, a organización sindical española, emprendedora de muitas actividades artísticas y sabendo a polivalencia de Galano, ofrecéuye un trabayo dentro da administración. Pra eso múdase a vivir á vila de Tapia.
En 1946 amaña a Orquesta Allegro xunto a outros tres mozos tapiegos, tamén da Banda Filarmónica, y con un repertorio ben novo de buggie, mambo, bolero, samba. etc., e anda toda a comarca cuas súas aculadóls. Al outro ano d'amañarse, el grupo ten a suerte de poder cuntar col material sonoro que taba supoñendo úa revolución dentro da música: a chegada da microfonia, os altavoces, a amplificación, etc.
A Orquesta Allegro, que chegóu a ser titular dos conocidos bailes que naquel entoncias se fían nel salón tapiego de "La Terraza" en competencia col salón Edén, tamén de Tapia, mantúvose en activo hasta 1955, ano en que chegaron con muito brío os ritmos melódicos novos.
Dentro da música coral, formón parte dende 1948 del Coro Parroquial de Tapia como acompañante d´harmonio, baxo a dirección d'Asún López Tobalina, un papel que desiguida asumía el propio Galano, volvendo coger al pouco el sou labor d'organista pra non deixalo hasta 1999. Precisamente dentro da súa actividá como organista, acompañóu al tenor Amador de Palacio en muitos actos litúrxicos por Tapia y os alredores. Tamén, entre 1956 y 1958, dirixíu el Coro d'Educación y Descanso de Tapia y, dende 1987 veo axudando de ralo en ralo cúa Coral Polifónica da mesma localidá.
En conto al sou labor teatral, y d'un xeito mui resumido, empezóu en 1940, primeiro como actor y despóis como director d'obras. Escribíu y publicóu decisete obras na fala de Tapia, ademáis del libro de relatos Parzamiques.
Ún d'esos relatos ounbo el Premio Xeira de narracióis curtias en gallego-asturiano, precisamente na súa primeira edición en 1991. Foi membro d´honor d´Academia da Lingua Asturiana. Falleceu a os 94 anos.
