La clas podría empecipiar d'esta manera: los neños tán charrando y xugando en grupinos cuando apruz tres d'ellos una solombra. La solombra muévese y hai dalgún críu que queda daqué espavoriáu, pero la mayoría non. La reciella yá sabe bien qu'ha dir en cata del Busgosu, o de dalgún otru personaxe mitolóxicu. Namás cuando los críos topen el llugar onde s'escuende'l Busgosu va escomencipiar propiamente la clas, porque'l Busgosu ye'l so mayestru, Miguel Ánxel Montenegro, antroxáu.
Asina asoceden les clases na Escolina de El Remediu (Nava), que dende'l cursu pasáu reúne a la reciella de la zona (y parte del estranxeru, como veremos) que ta interesao en construyir un espaciu onde ameyorar el so asturianu y onde ser quien a emplegalu como llingua vehicular de la educación. La Escolina de El Remediu, mui consciente de la importancia de la tresmisión interxeneracional de la llingua, ta venceyada a otres escolines qu'en tola rexón faen por perfeccionar l'asturianu de los falantes más nuevos al traviés de l'asociación Reciella: families pol asturianu.
La Escolina cunta con catorce alumnos d'edaes que van dende los dos a los siete años y que proceden mesmo de la redolada (El Remediu, Nava, Piloñeta?) que de Bimenes, Xixón o Uviéu. Según desplica a Escolinos Daniel García Granda, ún de los padres responsables d'esta iniciativa, na Escolina faen por qu'heba una educación lúdica, crítica y democrática. Les clases empecipien cuando los guah.es topen al mayestru, Miguel Ánxel, y acaben cuando la so propia dinámica asina lo pide. La idea que ta tres d'esti métodu ye que sía una educación natural y na naturaleza na que l'asturianu se viva con normalidá. Poro, demientres la clas el mayestru deprende a les neñes y neños coses venceyaes al mundu rural, como plantar castañales, o trai a daquién que-yos dea un recital poéticu o-yos deprenda a tocar el pandeiru.
Según Daniel García Granda, que lleva tolos vienres a la so cría a la Escolina de la Reciella n'El Remediu dende Uviéu, esta iniciativa xurde "de la responsabilidá de los pas, la mesma que nun tienen la Conseyería nin el Ministeriu". Los pas, polo tanto, collaboren enforma col desendolcu de les clases y deprenden en comuña a los neños lo qu'ellos saben facer. García Granda, por exemplu, que tien despublizao dellos llibros de poesía pa neños, como "Amorina motosierra" (Pintar-Pintar, 2018), fixo dalgún taller de poesía colos críos. Depués de los clases de los vienres, aporten tolos pas a la Escolina y organicen una xinta bien guapa con comida qu'ellos traen de casa. Rescampla, tamién, la presencia de muncha xente d'orixe estranxero ente los interesaos en que los fíos deprendan asturianu: d'alcuerdu con García Granda, hai na escuela pas ingleses, portugueses, vascos, aragoneses, etc., y "el so respetu pa col asturianu ye ablucante".
El llugar escoyíu nesti segundu cursu pa desendolcar l'actividá ye el Centru Social Autoxestionáu L'Apiaderu, que va cellebrar la so estrena esti sábadu 16 de febreru de magar les 17.15 con un pasucáis, conciertos d'artistes como les pandereteres "Nun tamos toes" o Mark Ávila, y un pinchéu de baldre.
El CSA L'Apiaderu ta allugáu nuna una casona "mítica", y l'axetivu nun desmerez la hestoria del llugar: asitiada detrás de la estación de trenes, foi casa de baille a la que baxaben moces y mozos de tola redolada. Amás, nel llibru El país del silenciu (Ámbitu, 2007), nel Vanessa Gutiérrez y Beatriz R. Viado dan testemuñu de les hestories de muyeres que vivienon la Guerra Civil, esta casa tien tamién un papel fundamental. Agora recupera'l so valir como centru d'actividá n'El Remediu, y los neños de la Escolina de la Reciella son bona preba d'ello.
