Hai unos cuantos díes que despidimos l'añu 2016, y una fai balance de lo ocurrío nun añu que, per un llau, se nos fai tan curtiu, y, per otru llau, ocurren nel so andar munches coses. Una de les coses que se nos vien a la mente son les despidíes que se fixeron nel añu que dexamos atrás. Y ye que la vida ye una socesión de despidíes. Cada día que pasa despidimos dalgo. Pero siempre cola ilusión de la llegada d'un nueva rayada de sol.
Despidimos 2016 ya inda tamos pensando en tolo que se foi con él, y mentanto, l'añu 2017 cuerre ensin parar y casi yá tamos a mitá del mes de xineru. Pasen les hores, los díes, a ritmu incontrolable.
Too quedó atrás, formando parte del pasáu, lo bono y lo malo. Menos mal que más bien guardamos y tendemos a recordar lo bono, como nos diz la vieya canción de Karina: "Buscando en el baúl de los recuerdos, cualquier tiempo pasado nos parece mejor". Ensin embargu, como siempre hai que tender al optimismu, lo meyor ye vivir intensamente el presente, porque'l tiempu nun se detién y el presente darréu ye pasáu.
Y nesti balance, reflexonamos no sorprendente que ye la vida, en tolo que sucede inesperao. Nosotros facemos proyeutos, facemos planes y el tiempu ye quien s'encarga de dexanos llevalos a cabu o d'echalo too a perder. Sicasí, seríemos infelices si nun tuviéremos proyeutos pal futuru y si nun fuéremos quien a suañar. Suañar ya ilusionanos ye lo que nos permite mantenenos optimistes y con gracia al entamar un nuevu día y un nuevu añu.
Suañemos, como lo fai la Llechera del cuentu, tan real como la vida mesma, rellatu que yá nos dexó escrito Esopo nel sieglu VI enantes de Cristu y que foi recreáu por otros autores. Suañemos, y si'l cántaru se ruempe, de xuru qu' otru alfareru yá ta fabricando un cántaru nuevu pa que podamos enllenalu d'ilusiones.
Asina ye la vida. Un socesión de suaños, d'ilusiones y desengaños. Lo importante ye disfrutar de los bonos momentos.
