La meyor mastina española del mundu llenda oveyes xaldes en La Ribera. “Tien una estructura perfecta, un güesu mui fuerte, y una espresión na cara que-y da muncha guapura. Ye una perra mui decidida que de magar yera cachorra gánalo too”. Asina define a “Sora” el so dueñu y criador, José Luis Tuñón Fernández. Ye una mastina española de nueve meses y mediu que se proclamó campeona del mundu de la so raza en categoría moza nel certame celebráu nel recintu ferial del Ifema, en Madrid.
“Que consiga ser campeona del mundu tan moza ye una llotería. Na categoría de perros mozos éntrase con 9 meses y va a hasta los 18. Y ‘Sora’ ganó con nueve meses y mediu”, resalta Tuñón, llenizu de nacencia pero afincáu n'Uviéu. La perra campeona ye, amás, una fiel cumplidora del so trabayu: llenda una reciella d'oveyes xaldes en La Ribera. Tuñón dedícase tamién a la cría d'esta raza ovina autóctona.
“Sora” foi amás, de xeitu, campeona inclusive primero de nacer, cuidao que'l certame celebráu en Madrid ye'l relativu a 2020, cuando se suspendió pola pandemia. “Y curiosamente en 2020 nun naciera”, remarca'l so dueñu.
Tuñón destaca les cualidaes que tien de tener un mastín p'alzase con un títulu asina. “Ye un concursu de guapura. El perru tien que tener una perbona estructura, mui guapa, y un movimientu mui fluyíu. Y nesti casu ye una perra funcional, mui fuerte pa llendar bien el ganáu”, esplica.
El so criaderu, que se llama Entrexaldas, ta faciéndose un nome a base de premios. “Anque esti ye'l primeru tan grande que gano. Campeonatos d'España, d'Asturies y de Lleón yá los consiguí con más perros. La selmana anterior ganara otru en Cantabria”, puntualiza. Ello ye que nel eventu de Madrid, otra perra de so, una cachorra llamada “Nora 1”, llevó otru galardón. Pero “Sora” ye la xoya de la corona. “Ye una perra mui equilibrada. Eso ye importante, porque si grulla a otru perru quedaría descalificada. Tien que portase perbién cola xente. Los perros cobardes o agresivos queden descalificaos”, esplica José Luis Tuñón, qu'axunta: “Ella ta siempre coles oveyes y tien mui bonos dientes. Asitia nuna zona alta por que-y vengan los vientos y detectar col olfatu si vienen los llobos”.
El criador asturianu señala les claves pa qu'un mastín cumpla bien col so cometíu. “Por que garre confianza col ganáu tien d'incorporase cuanto primero meyor. Lo ideal ye a los dos o trés meses, cuando yá tean vacunaos. Empiezase xuntándolos na nave y a los cuatro meses yá pueden dir fuera perfectamente. Si van con mastines adultos aprienden muncho más rápido, por qu'imiten a los mayores”, señala'l tien a la meyor mastina del mundu llendando de les sos oveyes xaldes.
