La mocedá asturiana nun trabaya, y nun ye por repunancia de fidalgos pa risión de castellanos amarranaos. El mapa de paru xuvenil publicáu el miércoles 19 nesti diariu píntalo bien a les clares: somos el territorio européu más septentrional y l’únicu con vocación fielmente atlántica, xunto con Cantabria, que xuega colos colores del paru masivu, que son los del sur mediterraniu: coloráu pimientu sicilianu. Resueltu’l vieyu dilema: ¿somos norte o sur? Somos el norte del sur.
Pero, al otru día, l’Índiz Européu de Calidá de los Gobiernos (EQI), qu’elabora la Universidá de Goteburgo, danos media vuelta: Asturies enséña-y el llombu a España y a los vecinos del “Mare Eorum”, qu’asumen, como una fatalidá, que gobernante ye sinónimu de bandíu. Nosotros, asturianos, tenemos, mayoritariamente, fe nel Palaciu Mariellu de la calle Suárez de la Riva, paez ser. Nel partíu de la confianza nel sistema, xugamos con franceses y xermanos, xente qu’apuesta pola honradez de los cargos electos. La universidá sueca tíñenos de azul bandera de la UE. El sur del norte.
¡Qué indefinición! ¿Norte o sur? ¿Cómo se vinculen los dos datos?
Con esti otru terceru, tamién del día 20: Asturies lidera l’avieyamientu mundial. Por cada menor de 15 años, hai dos persones y media que pasen de 64. Equí ta’l nudu: la fe tien edá. La fe, nun se pierda de vista, nun ye otra cosa qu’una falsificación de la voluntá. Cree el que quier. La mocedá ye atrevida, cabalga sola cara a les promeses del futuru, arreniega d’autoridaes protectores, encadénenla les seguridaes. En cambiu, los cuerpos decadentes, los espíritus qu’escuquen al espantu de la dependencia, tienen falta de creer en gobiernos de fiar, cayáu de necesitaos. Qu’esos gobiernos esistan o non, que merezan l’enfotu que nellos deposita una sociedá de vieyos, asustada, como la nuestra, al final ye intrescendente, igual que pasa con tolos dioses.
miliorodriguezcueto.wordpress.com
