El collaborador quincenal d'esta seición, José Ángel Gayol (Mieres del Camín, 1977), ye escritor reconocíu en toles estayes de la lliteratura asturiana: poesía, teatru, narrativa y ensayu. Seique seya nesti últimu xéneru nel que s'afaya más a gustu y nel qu'acaba d'algamar, per segunda vez, el Premiu "Máximo Fuertes Acevedo" con El silenciu invisible, inda inéditu. El propiu autor ye'l que camienta que tolo qu'escribe encarrera pelos xeitos d'esti tarrén: "Si escribo poesía, ye un ensayu sobre les mios reflexones y emociones. Si escribo prosa, l'ensayu analiza lo que veo y cómo lo veo. Si escribo diariu, doi fe d'una realidá que forma parte del yo. Si escribo ensayu, ensayo perspectives sociolóxiques o antropolóxiques sobre tolo que m'arrodia".
Yá nel sieglu XVII Francis Bacon falaba de "meditaciones disperses" pa referise a aquellos discursos nos que s'espresaba'l procesu de pensar. Encaxa dafechu esa presentación pal nuevu llibru de Gayol, fechu con más de dos centenares de capítulos curtios nos que da cuenta de dalgunos de los más estremaos afanes de la so vida personal y dellos estímulos que-y guíen el camín del pensamientu. En primera persona ye la continuación natural d' Exercicios d'Asturianu. Notes, pensamientos, llectures (Trabe, 2016). Sicasí, hai una evolución ente dambes entregues qu'aposienta nuna novedá principal: cambia la presencia del autor como protagonista del testu lliterariu; yera cuasi siempre tácitu naquella primera entrega y ye cuasi siempre espresu nesta que nos ocupa. El nuevu determín anúncienlu a comuña títulu y portada, cola imaxe del afamáu viaxeru románticu de Friedrich qu'atisba'l mundu ente la nublina. Equí tien el llector "la narración omnisciente de la identidá propia", un yo con mayúscules que s'ofrez como filu conductor, una primera persona que va tener mui en cuenta a segundes y terceres, llectores y personaxes necesarios pal testu, como nun pue ser d'otra miente nuna narración que quier ser "un alderique col llector" al qu'apella sutilmente. De les actividaes y les esperiencies diaries y del analís artísticu y social sal esti diariu íntimu, personal y ensayísticu organizáu non por feches, sinón por fechos asocedíos o recordaos nos años 2017 y 2018. Como si fuera un diccionariu, cada capítulu ye una entrada denotativa y connotativa y les palabres siguen unes a otres gracies a una cohesión prestosa y bien afilvanada pola rutina diaria, conectada llibre del calendariu de les feches. La temática diversa ta mui bien xuncida ente la esfera privada y la pública nun estoxu con sitiu pa familia, vecindá, oficiu, enfermedá, lliteratura, escritores, crítica lliteraria, cine, música, Asturies, viaxes, política, actualidá o'l determinismu del tiempu atmosféricu, ente otros munchos asuntos. Nun mecigayu d'humor, suxetividá y oxetividá, recurre davezu a esplicar les etimoloxíes de les palabres y a depurar la reflexón y la espresión hasta dar neses concisiones del pensamientu que son los aforismos; ensin escaecese d'arriquecer el testu con palabres de García Martín o Sándor Márai; inxertando los versos n'otres llingües d' Emily Dickinson y Miguel Torga.
El resultáu ye un testu sólidu y solvente que s'apontona sobre un exerciciu espositivu y argumentativu claru, erudición alta y pertinente y un discursu valiente qu'amuesa una fuerte personalidá. Pa encima, les llendes xenériques esmúcense pente llinies poétiques: "De la que baxo pa Trubia pela autopista, la ñebla inunda les vallines hasta l'horizonte. Los picoteros arredondiaos de los montes asonsañen islles paradisiaques. La borrina espárdese nidia como un mar blancu, y tal paeciera que'l Cantábricu llegara hasta equí. La lluna llena, circular y grande, alluma'l riscar del día cuando'l sol tovía nun biltó pente los cumales baxos d'esta zona". Una llectura prestosa, amena y estimulante.
