Leticia Baselgas (voz y pandereta) y Rubén Bada (guitarra y coros) son “L-R”, el dúu que ta revolucionando'l folk asturianu. Dan-y una vuelta a la tradición y convirtiéronse nuna de les referencies del “postfolk” na rexón, un estilu híbridu onde los sones tradicionales abrácense con soníos de tou'l mundu, dende'l rock, al blues, al jazz... Acaben de presentar “N.O.S.”, el so segundu discu, una obra que surde depués de munches hores de conversación y de trabayu mientres el confinamientu. Un discu d'alta calidá musical que, amás, cuenta cola collaboración d'otres dos grandes voces femenines venceyaes a la renovación del folk n'Asturies: Silvia Quesada y Mapi Quintana. 

“L-R” siguen la llínea que se marcaron nel so primer LP –que llevaba'l nome del dúu–, pero agora ta too más peñerao, pensao y repensao. Esplícalo Leticia: “Si l'anterior trabayu nació de xeitu más impulsivu alredor d'una botella de vino, esti ye muncho más ellaboráu”. 

“N.O.S.” surde sobre la idea de música pal baille y ente les sos temes apaecen xotes, muñeires y músiques tradicionales, unes preesistentes y otres compuestes por Leticia o por Rubén, pero too “pasáu pol nuesu filtru y la nuesa idea de la música, colos nuesos gustos y referentes”, conclúi Leticia Baselgas. “Somos honestos colos nuesos gustos y referentes”.

“Si l'anterior trabayu nació de xeitu más impulsivu alredor d'una botella de vino, esti ye muncho más ellaboráu”

Los dos integrantes de “L-R” aprovecharon el confinamientu del añu 2020 pa camentar na música. Ella, panderetera, intentó pescudar “hasta ónde llega la tradición y hasta ónde llega'l mio papel como tresmisora d'esa tradición”. Diose cuenta de qu'hasta agora ella “yera un cuerpu qu'abría la boca y salía música”. Pero les coses camudaron: “Esi cuerpu agora tien capacidá d'interpretar y sentir”. L'oxetivu yera “apellar a la creatividá de los músicos tradicionales antiguos y siguir esi cercu, pero dende la contemporaneidad”. 

Ende surde la Leticia activista, la qu'entiende que “la música tradicional asturiana ye un patrimoniu común qu'hai qu'entender y defender, qu'hai que caltener vivu y la música, pa siguir viva, tien qu'evolucionar”. 

Tou eso surdió d'esos alderiques y del puntu nel que ta la carrera de caún. Rubén Bada ye un instrumentista escepcional, un imprescindible de la escena folk asturiana. Lleva 25 años de carrera “y ta nuna madurez musical casi minimalista”, afirma Leticia, que, pela contra, defínese “nuna fase d'autodescubrimientu”. 

Leticia Baselgas ye más qu'una muyer que fai música tradicional y toca la pandereta. Tamién ye una estrella del rock que sal a comese l'escenariu como la mesma Poison Ivy tocando con “The Cramps” nel CBGB. Porque d'eso se trata, d'abrir en canal y demostrar qu'ehí tán les muyeres pa facer música tradicional, rock o punk, o tou en xunto si se tercia. “Soi música, salgo al escenariu con una pandereta na mano y voi facer lo que me dea la gana como muyer”, resume. 

Y lo que-y dio la gana nesti discu ye componer lletres y músiques. Facer música tradicional “pasada pol superfiltru de la producción de ‘L-R’” y poner a caún de los dos componentes del dúu nel sitiu que-yos correspuende, que ye'l mesmu. Baselgas ye una firme defensora del papel de la muyer na música tradicional. Entiende que sí se reconoz esi papel “pero nos retraten como la voz de l'Arcadia, lo indíxena, l'orixe y non la fuerza”. Llamenta que “la relevancia de la muyer queda oculta por otros discursos”.