Una planta fosilizada de 154 millones d'años. Llámase «Ricciopsis asturicus» y, tal qu'adelantró LA NUEVA ESPAÑA , ye la evidencia más antigua qu'esiste d'una planta briofita na península Ibérica. L'afayu alcontróse en Colunga y foi descritu nun artículu publicáu na revista internacional «Botanu Letter» polos investigadores del Muséu Xurásicu d'Asturies (MUJA) José Carlos García-Ramos y Laura Piñuela; Artai Santos y José Bienvenido Díez, de la facultá de Ciencies del Mar y del centru d'investigación Marina de la Universidá de Vigo; y Luis Miguel Sender, del Muséu Aragonés de Paleontoloxía (Fundación Dinópolis).
La planta presentóse esti día na sede del MUJA pol equipu investigador y el conseyeru de Ciencia, Innovación y Universidá del Principáu, Borja Sánchez. «Ye una muestra más de la riqueza xurásica d'Asturies y ún d'esos afayos que pon a la rexón nel panorama internacional», esplicó Borja Sánchez.
Trátase d'una planta hepática fósil del Xurásicu Superior atopada pol equipu científicu del Muséu nes peñes de los cantiles de la localidá de Lluces (Colunga). Tien característiques úniques, como la forma del talu, la manera na que se ramifiquen, el tamañu y la so disposición formando matos. Estudiáronse unes ventitrés muestres, les que meyor calteníes taben. A diferencia d'una planta común, nun tien sistema vascular internu, ta rellacionada con espacios d'agua dulce, reproduzse por espores y anguaño sería daqué asemeyao al mofu.
Según los investigadores, d'esti tipu de plantes pudo haber a esgaya naquella dómina formando matos trupos, en pequeñes llamargues d'agua dulce asitiaes nel llechu de calces fluviales abandonaos. García-Ramos señala que'l desenvolvimientu d'estes plantes tuvo precedíu d'un episodiu intensu de bastiazos que provocaron llenes, lo que causó l'apaición d'un atayu del cursu habitual del ríu. L'abandonu del antiguu calce atropó tueros de coníferes que darréu se convirtieron n'acebache y, per otru llau, crecieron estes plantes hepátiques. «Nun ye casual qu'apaezan estes plantes nesti puntu, tán ehí precisamente porque hubo un periodu previu d'alta enerxía», esplicó .
El restu d'evidencies esistentes hasta'l momentu, una n'España y trés en Portugal, son posteriores. «Ye la primer evidencia d'una planta del Xurásicu na península Ibérica, les que se conocen hasta agora son del Cretácicu, polo que los exemplares son los más antiguos», comentó Piñuela. Estes plantes desfaense con facilidá polo que ye «un fenómenu escepcional» que se fosilicen.
L'equipu investigador agradeciól sofitu de toles instituciones rexonales y locales al so trabayu. Van estudiar cómo encaxar les muestres na esposición del MUJA y avanzaron que tienen más estudios científicos en marcha. «Ye'l primeru de dellos que tamos preparando, como ún sobre polen y espores y, un pocu más p'alantre, vamos preparar otru sobre la macroflora d'Asturies», concluyó'l director.
