El Perrománicu asturianu va tener per primer vegada “imaxe de marca”. Trátase d'una cruz enmarcada nun rosetón ya inspiráu nuna celosía de Samiguel de Lliño col que l'Arzobispáu d'Uviéu pretende rellanzar les xoyes de l'arquitectura medieval de la rexón. El nuevu sellu estrenóse esti día, coincidiendo col llanzamientu d'una páxina web na que la Ilesia viende Asturies como “territoriu-muséu”. El portal online (www.perromanicoasturias.es) non solo describe la “orixinalidá y singularidá” de los monumentos más emblemáticos del Arte asturianu incluyíos na llista de Patrimoniu Mundial de la Unesco –dende Santa María del Naranco y Samiguel de Lliño hasta Santuyanu y la Cámara Santa de la Catedral–, sinón que tamién enseña pieces arquitectóniques, artístiques y epigráfiques de la dómina altomedieval que güei se caltienen integraes en construcciones posteriores.
“L'Arzobispáu d'Uviéu ta comprometíu –destacaron nuna nota de prensa– nel caltenimientu y xestión sostenible del patrimoniu relixosu diocesanu, que tien ún de los sos mandaos más sobresalientes nel conxuntu d'ilesies prerromániques espardíes a lo llargo de la xeografía asturiana”. Por esti motivu, la diócesis creó'l “logo del Prerrománicu asturianu”, qu'albidra convertise, dicen, en “la imaxe de marca de los distintos monumentos” medievales y contribuyir asina a la so promoción. El sellu lluz na nueva páxina web dedicada al Prerrománicu, que'l so conteníu fíxose con participación d'espertos del Muséu Arqueolóxicu y de la Universidá d'Uviéu.
Nesti portal, detalla l'Arzobispáu, amás de les ilesies perrománicas declaraes Patrimoniu Mundial, “preséntase'l restu de templos que la meyora de la investigación nel campu de l'Arqueoloxía y de la Hestoria del Arte contribuyó a reconocer y valorar”. Ye'l casu de Santa Cruz de Cangues d'Onís, de la ilesia de Santianes de Pravia, de Santa María de Bendones (Uviéu), de San Pedro de Nora, de Santiago de Gobiendes (Colunga), del templu de Santu Adriano de Tuñón, de San Martín de Salas... Toos estos monumentos tán presentaos con semeyes, una curtia ficha con información y un mapa col so allugamientu.
A ello axúntase lo que la Ilesia llama “territoriu-muséu”, que son pieces perromániques sueltes repartíes per tola rexón. Como exemplos: un canciellu con motivos vexetales encualláu na ilesia de San Francisco d'Avilés, otru canciellu con función llitúrxica del sieglu VIII en San Tisu de Candamu, una inscripción fundacional en San Salvador de Deva (Xixón), unos capiteles na capiya de Santa Eufemia d'El Mundín (Llanera)... Asina hasta dieciocho.
Per otru llau, l'Arzobispáu avanzó esti día qu'en xunu presentaráse la nueva sala de recepción de visitantes de Valdediós y el nuevu modelu de xestión de les visites culturales d'esi conxuntu monumental (la ilesia y el monasteriu).
