Asina son les visites empobinaes al edificiu históricu de la Universidá: el techu intelectual d'Uviéu

Cuando una persona ta esperando entamar dalgún tipu de prueba o exame importante, o bien aguarda poles resultancies, ye d'usu común referise a la espresión «tar en capiella». Lo que poca xente sabe ye l'orixe universitariu de la espresión, que na Edá Moderna definía la situación de los estudiantes que se sometíen a la prueba de llicenciatura que, na Universidá de Salamanca (orixe de la espresión) y na d'Uviéu, celebrábase na mesma capiella de la institución. L'anécdota contóla esti día Ana Quijada, técnicu de bienes culturales y patrimoniales de la Universidá, nuna de les dos visites qu'empobinó pel edificiu históricu de la Universidá d'Uviéu, precisamente nel momentu en que los visitantes aportaben a la capiella. 

Estes visites al edificiu, enmarcaes nel programa «La Casa Abierta», tán dexando a los que participen nel programa, llanzáu'l pasáu payares, afayar requexos poco conocíos del inmueble, pero tamién afondar na historia d'una universidá cuatro vegaes centenaria, y que marcó la historia d'Uviéu y d'Asturies. Na primera de les dos visites, dirixida a los miembros de l'Asociación de la Prensa d'Uviéu y del Colexu de Periodistes d'Asturies, los participantes tuvieron amás la oportunidá de xubir a la torre del edificiu históricu de la Universidá, un privilexu al algame de bien pocos visitantes. 

El percorríu empezó nel patiu, onde los visitantes fueron recibíos por Miriam Perandones, directora d'área de Proyección Cultural del Vicerrectoráu d'Estensión Universitaria y Cultura de la Universidá. «La Casa Abierta ye un proyectu que pretende averar el nuesu edificiu históricu a la sociedá, y pa llogralo estes visites empobinaes son una parte indispensable. Tamos ufiertándolo a delles asociaciones y al públicu xeneral, y siempre tien permunchu ésitu», esplica Perandones, que destaca'l remangu d'Ana Quijada a la de treslladar al visitante los usos y costumes de la Universidá. La capiella, el paraninfu y la sala de togues son paraes obligaes del itinerariu primero de xubir a un claustru altu que, como esplicaba Quijada, n'orixe taba vetáu a los estudiantes salvo nes elecciones a rector. 

«L'edificiu, diseñáu por Rodrigo Gil de Hontañón ya inauguráu en 1608, afayábase a la enseñanza de la dómina, y siguía'l modelu de la Universidá de Salamanca, anque con dimensiones más pequeñes», esplica Quijada. 

Nesi pisu cimeru, los visitantes aportaron a la biblioteca, onde garról testigu María José Ferrer, responsable del Fondu Antiguu, quien rellató la magnífica biblioteca que se construyó a lo llargo de trés sieglos enantes de la so completa destrucción na nueche más escura de la Universidá d'Uviéu: la del 13 d'ochobre de 1934, en plena revolución, cuando les llapaes afararon l'inmueble. Pero'l relatu de Ferrer nun concluyó esa nueche: la bibliotecaria rellató cómo, depués de la guerra, una fola de solidaridá favoreció'l resurdir de la biblioteca. 

La visita concluyó cola xubida a la torre, alzada en 1871 pa facer midiciones meteorolóxiques, por iniciativa del rector León Pérez de Salmeán. Un antiguu observatoriu que regala una vista espectacular del centru d'Uviéu y de la mesma Universidá, y al que bien poques persones de fuera de la institución pudieron xubir.