Donen al Muséu del Pueblu d’Asturies el diploma d'Uría del Riego como benefactor rural

El Muséu del Pueblu d’Asturies recibió la donación d'un diploma de sociu de méritu de la Sociedá Económica d'Amigos del País d'Asturies, que se-y concedió en 1856 a José Francisco Uría del Riego (Cangas del Narcea, 1819-Alicante, 1862). Ye un elementu d'interés pa definir entá meyor la biografía d'un lliberal fíu de la Ilustración, diputáu en Cortes y director xeneral d'Obres Públiques ente 1858 y 1862 –periodu nel qu'Asturies se vio bien beneficiada poles sos xestiones na apertura y meyora de carreteres, llinies de ferrocarril y puertos–, y una de les "personalidaes asturianes más populares, como atestigüen les cais que lleven el so nome nes principales poblaciones". Amás, el diploma supon ún de los primeros trabayos de litografía que se fixeron n'Asturies "y por eso ye un importante y pervalible testimoniu de la historia de les artes gráfiques n'Asturies". 

La donante ye Blanca Fernández Uría, descendiente indireuta de José Francisco Uría –propietaria del palaciu d'Uría en Santolaya, Cangas–, quien amás donó al muséu otros documentos rellacionaos col mesmu personaxe. La ilustración lleva la firma de Vicente Urrabieta como dibuxante y de Jacobo Abruñedo como inventor y grabador de la composición. 

El diploma fíxose p'hacia 1850 nuna de les primeres litografíes que s'estableció n'Asturies: la Imprenta y Litografía de Martínez Hermanos, d'Uviéu. La cabecera ye un dibuxu qu'amuesa nel centru la enseña de la Sociedá Económica Asturiana y al pie de ella dellos motivos qu'aluden a les materies nes que trataba esta institución: l'agricultura, l'apicultura, la industria , les belles artes, l'arquitectura, la navegación, etc., amás de la torre de la catedral d'Uviéu. 

Lo que rescampla esti diploma ye la faceta d'Uría del Riego como persona mui interesada na agricultura y na vinicultura. En concretu, "la so ilustración y distinguíu celu n'introducir y aclimatar nel país plantes y grana de la mayor utilidá ya importancia pa la economía rural, promoviendo tan beneficiosu ramu d'agricultura", diz lliteralmente'l diploma. Y recuérdenlo dende'l Muséu. "Llevó alantre ensayos nes sos propiedaes del pueblu de Santolaya (Cangas) con della grana de ballicu, al envís d'atopar la más amañosa pa les condiciones del país pa dempués espublizala ente los llabradores y qu'asina tuvieren alimentu abondosu pal so ganáu vacuno. Ye ún de los pocos propietarios asturianos que nel sieglu XIX fixo esta clase d'inversiones y esperiencies agrícoles, cares y ventureres y que nun se les podíen permitir los llabradores qu'escarecíen de recursos pa ello. El so tempranu fallecimientu, a los 42 años, torgó-y desenvolver toes eses bones idees".